Fritz Romeo/Frauenalb

Aus dem Stadtwiki Karlsruhe:

Gedicht ’s Eisenbahnunglück von Frauenalb von Fritz Romeo.

Gedichttext

Die Bimmelbahn nach Herrenalb,
Die baßt ins Albthal prächtig.
Sie kommt als wie der Landsturm an,
Schön langsam und bedächtig.

Im Sommer sitzt mer im Waggon
Grad wie in heiße Pfanne,
Unn regnet’s, muß mer im Coupee
de Regeschirm uffschpanne.

Sonscht sinn die Wage tadellos,
Norr d’Dhüre dun net schließe,
Unn’s Dampfmaschinle bockt,
mer meint, s’wollt grase in de Wiese.

Doch grad so harmlos, wie man meint,
Isch d’Bimmelbahn net immer,
Denn wann se ihre Laune hat,
Isch d’Staatsbahn a net schlimmer.

Deß schöne, stille Frauenalb,
Deß kann dervon verzähle,
E Unglück isch doch da bassiert,
Daß d’Haar zu Berg sich schtelle.

Der Bahnvorschtand von Frauenalb,
Enn zuverläß’scher Diener,
Der halt in sein’re Güterhall
Enn Hühnerschtall mit Hühner.

Die Passaschier, die fütt’re als
Die Hühner, deß isch heiter,
Unn erscht, wann d’Hühner gfüttert sinn,
Nord fahrt deß Zügle weiter.

Do hat emol der Gockelhahn,
Wie’s Zügle schon hat pfiffe,
Ei’m Lieblingshuhn zulieb noch schnell
Enn Brocke Brot ergriffe.

Deß war sei’ Dod, d’Maschin, die laßt
Enn Satz und duht entgleise,
Unn alles, was im Zug g’weßt isch,
Duht’s durchennanner schmeiße.

Der Kopf vom Guggelhahn war ab,
En Flügel unn zwei Kralle,
Drei Dame unn vier Hühner sinn
Vor Schreck in Ohnmacht g’falle.

Jetzt hängt e Schtrafverbot ganz groß
Am Bahnhof gut vergittert,
Mit G’fängnis bis zu hundert Mark
Werd g’schtraft, wer d’Hühner füttert.

Quelle

Stephan Kirchenbauer und Rudolf Warda: „Die Alb – ein Fluß im Wechselspiel zwischen Mensch und Natur“, Karlsruhe 1998 (Badenia-Verlag) ISBN: 3-7617-0350-3